Adventures ni Kettle Ong

forever
the ambassadors

I may burn out like a candle and
I may pass away
I may fall just like a shooting star
My heart will stay
I'll be yours until forever,
Forever I'll be true to the promise
I have made from the day that
I found you
Forever your in my heart
Even if were apart

I say, forever I'll be yours
Forever I love you
I say, forever I'll be yours
Forever I'll be true
My love will never fade away
Even if I'll die and
I will love you until the end of time
Even without your smile

So hear me please I beg you
Don't walk away I need you
Just stay with me and be by my side
Take my hand and we'll work it out

Until, forever I'll be yours
Forever I love you
I say, forever I'll be yours
Forever I'll be true
My love will never fade away
Even if I'll die now
I love you until the end of time
Even without your smile

So hear me please
I beg you
To stay...

ITO po ay ang sagot ko sa aking repleksyon patungkol sa aking eksaminasyon sa Pilosopiya nawa'y makapulot kayo ng aral (kahit puro kalokohan ang aking nilagay BIRO LANG)

Hindi ako Makasarili hindi ako Etehista at hindi ko Rin sinasabing BANAL ako

Ang Aking Katawan
ni: Eduardo Jose F. Calasanz

Sino nga ba ako? Ano ba ako? Naitanong ko na rin ito sa aking sarili, hindi lamang isa o dalawang beses kundi makaisang daang beses ko na yata naririnig ng paulit-ulit ang tanong na ito na tumatakbo sa aking isipan sa tuwing ako’y naguguluhan.

Iyan rin ang tanong na bumungad sa aking harapan ng binabasa ko ang “Ang Aking Katawan”, nangiti ako at nasabik ng nakita ko ang tanong na ito at nasabi ko sa aking sarili, na mukhang magkakaroon na ng kasagutan ang tanong na matagal ko nang hinahanapan ng sagot.

Ang lalo pang nakapagbigay sigla sa akin upang ipagpatuloy ang pagbabasa nito ay sa kadahilanang, dahil ng araw ding iyon ay nabuksan ko ang topic ng Sino ba Ako o Ano ba ako sa aking mga kaibigan na napapagkamalan na akong lalong nasiraan ng bait dahil hindi nila ako maintindihan, o hindi nila makuha ang aking nais ipahiwatig at dahil na rin sa kailangan ko itong basahin sapagkat ito’y isang eksam (dahil sa totoo nakakatamad naman talaga magbasa nbasahin ang mga babasahin na may seryosong usapan at lalo na kung hindi interesado ang magbabasa pero gusto ko ang subject na ito, at nalalayo na ako okay, back to the topic.)

Nais kong ibigay ang aking pahayag sa mga ilang bahagi ng aking nabasa, dahil maging ako ay ito rin ang kadalasan kong isinasagot o ipinapaliwanag o binabanggit sa aking mga kaibigan sa tuwing tinatamaan ako ng sinasabi nilang topak ko;

1.) Ano ka ba? Tao, sapagkat may anyo, kilo at katawan ng tao. Sino ka ba? Si Juan Santos; matangkad, mestisuhin, mahaba ang buhok, maliit ang tainga, malaki ang tiyan dahil mahilig “mag-isa pa nga” ng serbesa. Nasaan ka? Narito ako, kung nasaan ang aking katawan, tingnan mo ako, tingnan mo ang aking katawan.

Para sa akin, Ito ay isang LITERAL na paliwanag sa kung ANO ka at sa KUNG sino ka. Ito ay ikaw sa iyong pisikal na aspeto bilang isang tao. Totoo at tama ang sinasaad ng saknong na ito. Halimbawa, sa telepono na lamang kapag may tumawag sa inyo at nag-ring, sa iyong pag-angat ng telepono hindi ba’t ang unang itatanong mo sa tumawag ay “Sino po sila?” (kahit isa lang ang kausap mo “sila” pa ang tawag mo) at kung medyo sosyal ay may paunang salita pa na pagbati katulad ng “Good evening” saka sasambitin ang tanong at ang isasagot naman sa tinanong mo ay ang kaniyang pangalan (kung anu man ang pangalan niya). Dahil sa literal na mundong ito Ang Ating katawan mismo ang nagpapakilala sa atin sa kapwa.

2.) “Ako’y tao rin sapagkat mayroon akong pang-unawa at pag-iisip ng tao. Kapag sinabi ko sa aking magulang, “Mahal ko kayo!” ang nagmamahal sa kanila ay hindi lamang ang “matangkad, mestisuhin na si Juan Santos” kong katawan, ngunit ang buo kong diwa’t kalooban.

May isang tama rin ang nabanggit ng may akda. Dahil tayo ay hindi lamang nakikilala sa LITERAL na pagpapakilala kung hindi ang lubos na pagkakakilala sa kung SINO ang Juan Santos na nagmamahal sa kanyang magulang, at ito ay maibibilang ko sa ilalim ng isip at ugali o karakter ng isang indibidwal. Hindi lamang ito tumatalakay sa mismong taglay na ugali (virtue) kung hindi pati na rin sa kilos o behavior nito. Halimbawa, sa bahay, ang bunso mong kapatid ay may ugali na “Pa” o paki-gawa, patulong, paabot, pahingi, at lahat na ng maisip na may “pa” sa unahan, at ito ay kinakikitaan ng pagiging dependent o magiging pala-asa ng bata na kinahahantungan ng pagiging spoiled.

Maraming pang aspeto ang nabanggit sa akdang ito, katulad ng “KATAWAN sa KALULUWA” o ang Ka-akuhan ng isang tao ay ang kanyang kaluluwa na kung saan ito ay ang diwa ng kanyang pagkatao. Muli may tama na naman ang paliwanag na ito. Ito naman ay aking maiuugnay sa “FREE WILL” ng isang tao, dahil sa mundo walang gitna palaging kanan at kaliwan, kung ang donat nga walang gitna ito pa kayang pagkatao ng isang indibidwal. Halimbawa, ikaw ay may nakitang isang milyong piso na nakakalat sa kahabaan ng heroes park ng B.S.U ano ang gagawin mo? Bukod sa pagpulot nito. Hindi ba’t ikaw ay magkakaroon ng dalawang desisyon? Ito ay ang pagtago o pag-angkin ng perang hindi sa iyo AT ang pag gawa ng paraan upang masauli ito. Mayroon kang dalawang pagpipilian pero hindi ka maaring gumitna sapagkat ikaw ay mahihirapan at lalong maguguluhan. Dito ko maipapaloob ang sinasabi ni Platon na “mayroong makalangit at makalupang kagawian na naglalaban sa diwa ng tao.”

Hindi ko na tatalakayin pa ang lahat ng ng mga kilalang pilosopo ng panahon, narito ang kabuuan ng aking repleksyon:

Ang lahat ng nabanggit ay tama at hindi ko rin naman sinasabi na lahat ng ito ay dapat sundin o gawin kung hindi ito ay naaayon lamang sa kanilang mga pagaaral at masasabi ko na ito ay kanilang mga naging karanasan sa buhay o nasaksihan habang sila ay nabubuhay. Dahil walang ibang makakasagot sa tanong na Sino ba ako? Ano ba ako? hindi sila Planton, Aristotle, Descartes, at kung sino-sinu pang mga dakilang pilosopo na nabuhay, nabubuhay at mabubuhay pa, kung hindi tayo, Tayo rin sa ating mga sarili ang makakapagsabi at ang tanging makakakilala at makakapag-uri sa kung SINO nga ba talaga tayo. Sa ngayon wala pa rin akong natatagpuan kung sino nga ba talaga ANG BLOGGER NA NAGSULAT NITO, at sa mga oras na ito ay hindi ko pa rin lubusang kilala ang aking sarili ngunit darating din ang araw na makikilala ko at matataggap ko kung sino at kung ano ako.

I want to pray to my future self – may I be unquestionably happy

This is a translated Japanese song entitled Remedy i hope you can relate, i hope this song would bring you hope and inspiration ^^

Title: Remedy
Album: Kazeyomi (wind reading)
Artist: Maaya Sakamoto




When I looked out from atop a hill, I felt a pang of longing like I was about to cry
Forgotten memories were glittering

It’s starting to change
It’s still scary, but I’m being watched over

I’ll carry forever and ever in my heart the non-fading wounds from before
So that the time when we face each other, touching and smiling properly, will someday come

When I tried shouting loudly, it kind of took a weight off my shoulders
Like clear water was soaking into me

Maybe I should stop feeling bad about what I can’t do over, already

Time will go on forever and ever, engulfing and flowing over everything
I’ll wave from here at the past that’s softly, softly going quietly far off

People I love, and favorite places – before I knew it, they’d increased this much
Continuing to protect every normal day
That is my dream now

I want to believe in myself more and more – there are lots of things I can do
Standing up and singing barefoot, like a flower swaying under the sun
Going barefoot

I want to believe in myself more and more, for you
Someday, like a flower

I want to pray to my future self – may I be unquestionably happy

"Happy Birth day RYAN!"

as i enter his internet shop,i gave my birthday friend a kiss on his cheeks, "thank you, bakit ngayon ka lang?" he asked me.. and i respond " sorry wah late na kasi kami lumusong sa pool kaya mejo nalate ang dismissal namin. asan sila?" i asked. "andun sa likod puntahan mo na lang. "Oi rye magluluto ako ng dessert wah un na gift ko sayo hahah". and i headed to the backyard. "Ola!" i greeted with full of energy there i found my friends namely, jessie, cielo, and jhay with my ex.," i greeted them all except my ex, i kiss them in their cheeks, and as im going to enter the kitchen to prepare my dish my ex said "how 'bout me?" and .. i walk closer lower myself and kiss him on his cheeks. and the crowd started to get loud.

i prepare my ingredients and start cooking. i dont know why but,, things go back.. and with the feelings that i know that i already bury, i just keep on preparing the dish ignoring every memory..

"Oh, talagang seryoso ka na magluluto ka wah" ryan's sister said, " oo naman ate! ako pa ngpromise kasi ako kay rye saka ito na ung gift ko, kasi PROMISE IS A PROMISE," and i repeat my last four words out loud so he could hear it.

and i know he heard it for he response is this "Kilala nyo naman ang aking first love" and repeat it twice, i know that, it was me who he talks about, i feel so blush... my blood rush right at my cheeks.

i started cooking my dish, right after the first batch i started to plate it and gave to rye and sang him a happy birthday song, everybody's eating except me for im still cooking, then my ex speak up and said "oh kumain ka na kaya, and he shared with me his food, bhe spoon feed me with the dish that i prepare,i just bite and go back cooking. after a while as i finish my cooking he handed me his plate and said "here eat this," i smiled and a picture in my memory role up, he gave me the half the remaining three bites of his food in short a sort of his left over, i took the spoon and eat and said "baka luwa mo na toh wah and i giggled." he turned back to see me and says "hindi ah! papakainin ko ba sayo yan kung ganun kumain ka na" and he go outside,, i dont know what's with him and why he did those things to me, and i can feel that he do still cares to me.. A lot.

and it's about 8pm and i want to go home, but he insisted and said "o bakit ka uuwi na? me inuman pa tayo," he's asking me to drink with them even if he knew that i have an allergy with liquors or in any alcoholic drinks, but i said "Ok fine! inum tayo" cielo hold my hand and pull me closer to her, and said "hey sister, allergic ka diyan diba anu ka ba?" and i replied."sige lang tinganan natin kung anu gagawin ng sira ulong yan, pagbiglan na natin"

and i sat down.. gave the first glass to ryan and round.. my turn comes,,, the first half glass was given and i take it and drink up straight. i dont know but my place becomes dizzy and things starts to go upside down..the round continues and the 2nd turn has come.. another half glass straight! and worst.. is im started to become naughty, crazy, dizzy, and some kinda hot feeling, my body starts to burn and so with my allergy.

Rye, cielo, jhay and jess stops me.. and i said no i can manage but the fact is i cant. i stood up and said "uuwi na ako,i hug jhay, ang kiss him on his forehead, and as i hug jhay i feel my knees started to shake. jhay stood up and hold me , "ok ka lang ba" he asked me "oo naman ako pa! kaya pa!" i go to jessie hug him and kiss on his cheeks, and say goodbye and also to cielo, kiss her ang hug and she saw my arms turning red. and said "hoy sis, tama na tingnan mo balat mo" she showed it to jhay and jhay hold me as i walk,"

to my surprise i saw my ex waiting in the staircase,, he took my bag and said, "halika na, ihahatid na kita" but i said. "wag na kaya ko umuwi magisa!" and i turn to cielo and kiss her goodbye. i headed to the kithchen and say goodbye to rye's parents and sister. aries and ian escorted me at the gate, i hugged them and say goodbye. my ex's still looking at me and still i insisted that im just going by myself.he said "sa tingnin mo ba papayag ako umuwi ka ng magisa tas ganyan ka pa?" and i said bakit sino ba ang may kasalanan? diba ikaw?/ pinainom mo ko alam mo naman wala pa ngang 1 baso di ko na kaya" he didnt respond, and just stare at me.

Kahapon habang kami ay namamahinga sa ilalim ng puno ng mangga na wala pang bunga, ito ay nakatanim sa isang lugar kung saan laganap ang salita ng diyos, upang linisin ang kapaligiran nito,dahil sa subject na community service daw? ay kami namamahinga ng may lumapit na isang babae.

Matandang babae, madumi ang damit, gusgusin, kulay berde ang palda, puti ay magitaas na may design na kulay lupa na mga linya (dumi at lupa sa kanyang damit) beach walk na step-in, at mga patay at nangingitim na kuko., may hawak na kutsilyo at flashlight.

umupo siya kasama sa amin,, at nagsimulang magkuwento ng kanyang BUHAY daw( dahil hindi ko alam kung totoo ba ang sasabihin nito sa amin o hindi)

"siya raw ay nakatira sa niyogan, may tatlong anak, pero malayo sa kanya ang dalawa ay may asawa na na nasa pampanga, at ang bunso ay nagaaral sa laguna,."pinatay ang aking asawa ng walang kasalanan, napagkamalang kaaway ng mayor kaya pinatay, siya ay nangangapa lamang ng alimango at alimasag sa putikan dahi iyon ang aming kabuhay ,, pero kami ay masagana at masaya."

"yakapin natin ang pagmamahal na ibinibigay sa atin ng ating mga mahal sa buhay, yakapin natin"

"hindi mo masasabi na ngayon ay masagan ka pa rin,, hindi ko akalaing mangyayari ang lahat ng ito sa akin"

at patuloy siya ng kukuwento at mejo natwa ako sa sinabi niyang "excuse me mga anak, if im disturbing you, i just want someone to talk to.,." langya! akalain mo un si lolang lagalag na pulubi "YATA" ENGLISH spekening! totoo pala un sabagay kung sa amerika nga sosyal ang pulubi they call they beggars sosyal sa pandinig noh?

ok back to the topic."TRUE or FALSE" sabi niya, at ginatungan ng aking kaklase at ang wika "Oi me quiz daw after nito" nagpatuloy ang matanda sa pagsasalita. "TRUE or FALSE , IT's True,, totoo at alam ng DIYOS ang lahat siya ang saksi sa naganap sa aking buhay"

Umpisa pa lamang alam ko na ang pakay ng matandang ito, na manglimos o humingi ng limos mula sa amin. pero hindi pala dahil kuwento siya ng kuwento hinihintay ko na maghingi siya ng lims pero hindi pa rin nagpatuloy sa pagkuwento..

tinanong siya ng aking kasamahan "Lola bakit may dala kayong flashlight?"tanong niya, "dahil kapag gabi sa tuwing naglalakad ako ilaw ko ito" sagot ng matanda.

sa loob loob ko,, oo nga naman common sense naman malamang lagalag to at sa gabi paano nga naman maglaakad ng maayos kung walang ilaw o tanglaw,, alangan namang gamitin itong kawawang flashlight sa umaga. at pinagpatuloy ko ang pagmamasid, sa matanda habang ang mga kaklase ko ay balibag ng balibag ng tanong sa pulibi,

"Inang bakit may dala kayong kutsilyo? tanong pa ulit ng kasamahan ko, sa tanong na iyon muli na namang umeksena ang aking isipan, at sinagot ng aking isipan ang tanong ng aking kamag-aral. "malamang proteksyon, obvious ba me kililing sa ulo yan lagas ang turniyo malamang pang self-sefense toh" wika ng aking isip na nagiisip.

"ito ba? kaso palagi ako pinagtatawanan at kinukutsa o binabastos ng mga tambay lalo na ng lasing" wika ni nanay, "sabi ni mayor saksakin ko na lamang daw bigla" ani niya,.at tama nga ang aking sagot,pangself-defense nga naman

"ay nako inang baka makulong kayo ikaw pa masakatan masama pumatay ng kapwa." wika ng useserang kamag-aral ko

at nagulat ako sa isinagot ng matanda " BAKIT HINID PA AKO LALABAN?? NGAYONG AKO'Y INAAPI AT NIYUYURAKAN ANG AKING PAGKATAO, TATAHIMIK PA BA AKO? KUNG ANG ASAWA KO NGA NA PINATAY NG WALANG KAHABGHABAG, AKO PA KAYANG NAGIISA NALANG? HINDI PA BA AKO LALABAN?"

hindi ko akalain na iyon ang sasambitin ng baliw na pulubi,, nakita ko sa kanya ang galit sa puso sa pagkamatay ng kanyang asawa at pagnanais na siya'y maging ligtas kahit na alam natin na mali ang paraan. at dahil dito kumibo na ako

"lola ilang taon na po ba kayo ngayon? "57" iyon ang tugon niya at nasabi ko sa aking katabi.."sariwang sariwa pa ang alala nito, totoo nga ang mga pinagsasabi nito pero, dahil sa trauma na lagasan ng isang turnilyo sa utak.

"kumain ka na po ba lola?" tanong ng aking kasamahan . at doon na kumibo ang lola sa kanyang pakay.." You know mga anak.." sabay banat pa ng ingles, " im not eating since yesterday" wow soyal ni lola at tinanong ko na tuloy kung teacher ba siya? pero ang sabi niya ay.. "ang aking aswa.." balik na naman kami from the top story.. napakalayo ng sagot at totoo at confirmed nasiraan nga ng bait, dahil sa nangyari sa buhay,.

ibinili namin ng tinapay at inumin.. at kanyang kinain,, hindi na namin kinausap upang hindi na sumakit ang aming ulo sa pakiking sa siarang plaka na paulit-ulit na tumatalon mula sa umpisa.

habang siya ay kumakain ..pinagmasdan ko siya,,nakasalpak ang aking headphones sa aking tainga na may max volume. nakita niya ako nakatingin sa kanya at nagsasalita.. kahit di ko nalalaman o naririnig ang kanya sinasabi alam ko na iyon muli ang kanyang kuwento tungkol sa asawa niyang pinatay.

at tinanong at natutunan ko sa Substitute TEACHER namin sa nstp (dahil ang NSTP prof ko ay nasa likod ng simbahan)

1,) gobyerno

kung nagpapagawa sana ang mga politiko ng mga bahay ampunan para sa mga katulad ng lolang ito. wala sanang magtatangaka sa kanyang buhay upang hindi siya gumanti ng dahas,"dapat, simulan natin sa sarili ang lahat ng pagbabago"

2,) pamilya

bakit nila pinabayaan? ang matandang ito wlaa bang humahanap sa kanya?.. ang suwerte pala natin dahil ngayon kasama natin sila wag i take for granted ang pagmamahal ng isang tao sa iyo.

3.) buhay

ang buhay ay totoong maikli lamang.. bilog ang mundo,, umiikot maging tayo,... walang permanente sa mundo kunghindi ang CHANGE.


ngayon may tanong ako..

Sino ba ang Baliw? Si Lola na wala sa katinuan pero alam ang aral sa buhay?
o tayong Sapat ang ISIPAN,, pero hindi ginagamit?